Η Τρίπολη έχει μια μεγάλη παράδοση εξωστρέφειας. Αμέσως μετά την απελευθέρωση, ήταν η πρώτη πόλη που διοργάνωνε μουσικές βεγγέρες, είχε κοσμική ζωή και γλένταγε τόσο με τους δικούς της, αυθεντικούς τρόπους, όσο και παρακολουθώντας την Ευρώπη. Και αυτό είναι λογικό μιας και είχε πολλές επιρροές. Οι Ευρωπαίοι συνέρρεαν στην Αρκαδία και την Τρίπολη, ήταν πάντα αγαπημένος προορισμός όχι μόνο των στοχαστικών περιηγητών αλλά και των ανήσυχων μποέμ.

Οι καφενέδες της είναι ξακουστοί. Με το μυρωδάτο καφέ να αχνίζει γεννήθηκαν εφημερίδες, στήθηκαν πολιτικές συμμαχίες, γράφτηκε ιστορία. Είναι περίφημο το «Μέγα Καφενείο» της Τριπόλεως, σήμα κατατεθέν της.

Η σημερινή Τρίπολη είναι ανοιχτόκαρδη όπως πάντα. Με τις πλατείες της να σφύζουν από ζωή, με τα μαγαζιά της να διαγωνίζονται ευγενικά ποιος θα γίνει το στέκι της πόλης που θα πρέπει να το επισκεφθεί οπωσδήποτε κάποιος, αν θέλει να πει ότι γνώρισε την Τρίπολη. Γιατί πραγματικά τα μαγαζιά της είναι αυτό που λέμε ένα κι ένα. Δεν ξέρει κανείς ποιο να πρωτοδιαλέξει. Από νωρίς το πρωί μέχρι το άλλο ξημέρωμα και πάλι από την αρχή, η Τρίπολη είναι πάντα έτοιμη να προσφέρει απόλαυση, περίπατο, χαλάρωση ή ένταση, ό,τι τραβάει η στιγμή και η διάθεση.

Καφεδάκι στον ήλιο

Οι ρυθμοί στην Τρίπολη ακολουθούν άλλους νόμους. Δεν υπάρχει το άγχος που βλέπουμε αλλού. Οι άνθρωποι είναι βέβαια εργατικοί κι αυτό φαίνεται. Ξέρουν όμως να μοιράζουν με σοφία το χρόνο τους. Ο επισκέπτης, που έτσι κι αλλιώς έχει βγει από την τανάλια της καθημερινότητας, μπορεί να κάτσει με την οικογένειά του, με το ταίρι του ή με την παρέα του στην πλατεία και να χορτάσει ήλιο. Σε ένα από τα πολλά καφέ θα απολαύσει πραγματική ζωή.

Καφές με γλυκίσματα και δροσεροί χυμοί θα συντροφέψουν την αρχή της ημέρας. Αν είναι απόγευμα και χειμώνας, κι αν το επιτρέπει η περίσταση, συνιστούμε έναν καφέ «με ουρά». Αυτό σημαίνει έναν καφέ που συνοδεύεται από ένα ποτηράκι χαλκόχρωμο κονιάκ ή ντόπιο τσίπουρο. Μια μικρή παρασπονδία, μια σπάνια αμαρτία για όταν το κρύο ζητάει ενέργεια.

Μεσημέρι στα ουζάδικα – εκλεκτά αποστάγματα

Με μια μικρή βόλτα στα όμορφα σοκάκια και τους δρόμους της Τρίπολης μπορεί κάποιος να βρει μικρά στολίδια, ουζερί που δεν θα τα ξεχάσει ποτέ. Στις πλατείες και γύρω από αυτές, αλλά και σε αναπάντεχα γοητευτικά αδιέξοδα, υπάρχουν μικροί «ναοί» της γεύσης και της τέχνης της ζωής. Με ουζάκι και μοναδικό τσίπουρο, με μεζεδάκια της στιγμής, φτιαγμένα όλο αγάπη, αρχίζει μια γλυκιά μυσταγωγία. Συνήθως οι «μάστορες» που διαφεντεύουν τα ουζάδικα, έχουν ο καθένας τη δική του, κρυφή συνταγή για ένα σπάνιο έδεσμα, φτιαγμένο σύμφωνα με την οικογενειακή παράδοση.

Με ένα μικρό περίπατο, χωρίς προορισμό, μπορεί κάποιος να ανακαλύψει αυτούς τους θησαυρούς και να αφεθεί στη μαγεία των παραδοσιακών μας αποσταγμάτων. Ένα δώρο στον εαυτό του που πρέπει να το χαρείς κανείς για να καταλάβει την ανάσα της Τρίπολης και της Ελλάδας.

Ταβερνάκια με παράδοση

Οι ταβέρνες της Τρίπολης είναι κοσμαγάπητες. Τις τιμούν και οι ντόπιοι βέβαια, γιατί γνωρίζουν τους ανθρώπους και τους εμπιστεύονται. Με κύριο κορμό τα εκλεκτά ντόπια κρέατα τα μαγαζιά της Τρίπολης δεν έχουν το ταίρι τους, αληθινά.

Πλούσιες μερίδες, υπέροχες συνταγές, προσιτές τιμές και φιλική εξυπηρέτηση εδώ δεν είναι διαφημιστικές επινοήσεις. Είναι πραγματικότητα. Κατ’ αρχάς οι άνθρωποι που φροντίζουν καθημερινά να προσφέρουν γεύσεις στον κόσμο, δεν αισθάνονται πως απευθύνονται σε πελάτες αλλά σε φιλοξενούμενους. Αυτή είναι μια αίσθηση διάχυτη σε όλη την Τρίπολη. Χαμόγελο και μια καλή κουβέντα δεν λείπουν ποτέ. Ευγένεια και πραγματική αρχοντιά σκλαβώνουν τους θαμώνες κι έχουν να το λένε. Η παράδοση της φιλοξενίας είναι πολύ μεγάλη σε όλη την Αρκαδία. Ο επισκέπτης είναι πρόσωπο ιερό και η φροντίδα για να περάσει καλά και να ευχαριστηθεί δεν είναι επάγγελμα, είναι καθήκον.

Τα μικρά ταβερνάκια και τα πιο κοσμικά στέκια λειτουργούν πραγματικά υποδειγματικά. Με υπέροχο κρασί βέβαια, κάθε γεύμα γίνεται συμπόσιο, γίνεται γιορτή. Κάθε μαγαζί έχει τη δική του προσωπικότητα, όλα μαζί όμως μοιράζονται τη φυσιογνωμία της Τρίπολης: αυθεντικότητα, παράδοση και εντιμότητα. Πρόκειται για σπουδαία συνταγή.

Όλη η Τρίπολη μια παρέα – ξενύχτι και ποτό μέχρι να δούμε την ανατολή

Όταν πέφτει ο ήλιος η Τρίπολη γίνεται μια πλανεύτρα. Τιμώντας τη βακχική της παράδοση αφήνεται σε ένα αναζωογονητικό, νυχτερινό πάντρεμα. Ποτό και παρέα, μουσική και γεύσεις, άνθρωποι που πριν λίγο ήταν άγνωστοι και τώρα τα λένε σαν να γνωρίζονταν από πάντα.

Στα κουτούκια και στα μπαρ, στις πλατείες και τα ουζερί, η Τρίπολη αρνείται να πάει για ύπνο. Θέλει να χαρεί και να ζήσει κάθε στιγμή. Όποια ώρα και να θελήσει κάποιος να πιεί ένα ποτό θα βρει ολάνοιχτα μπαρ και στέκια. Ζωντανή μουσική θα υπάρχει πάντα. Χειμώνα – καλοκαίρι, ταξιδιώτες και ντόπιοι γίνονται ένα, σαν ένα υπέροχο βραδινό πανηγύρι, σαν μια νύκτια λειτουργία στη ζωή.

Παντού ακούει κανείς μουσικές και παρέες να γελάνε. Η ατμόσφαιρα της νυχτερινής Τρίπολης δεν υπάρχει πουθενά αλλού. Μπορεί τα καπηλειά να έχουν γίνει πια μπαρ. Μπορεί τα πανδοχεία της οθωμανικής αυτοκρατορίας να είναι πια ξενοδοχεία πολυτελείας. Όμως στην ουσία δεν έχει αλλάξει τίποτα. Η ίδια ενέργεια διατρέχει τους δρόμους και τα σοκάκια και δονεί τον αέρα. Μια ενέργεια ευεργετική, καλόκαρδη, που ρίχνει τους φραγμούς και κάνει τους ανθρώπους ελεύθερους και ανοιχτούς. Ένα ξενύχτι στην Τρίπολη είναι ένα βάπτισμα στην πραγματική ζωή. Με τις πρώτες ακτίνες του ήλιου να σημαίνουν πως σε λίγο ξεκινάει μια καινούρια μέρα, μοναδική κι αυτή. Αυτό πρέπει να το ζήσει κάποιος για να μπορεί να το διηγηθεί. Είναι σίγουρο πως θα του μείνει αξέχαστο.